Coronavirus Toscane

Locals in Toscane tijdens het Coronavirus – Carlien Sierens

Coronavirus Toscane

Carlien met haar dochter Matilde in Firenze wanneer er nog geen sprake was van het Coronavirus

Ondertussen reeds meer dan een maand geleden hoorde ik op de radio over het Coronavirus in Italië. China leek zover weg, het leek allemaal zo onwerkelijk. Zelfs Codogno, waar ik nog nooit van gehoord had en waar de 1ste besmetting plaatsvond, leek ver weg.

Als ik het nieuws op de radio hoor op zaterdagmorgen 22 februari ben ik op weg naar school met mijn dochter. Ik wou verder rijden naar de outlet The Mall om wat koopjes te doen maar begon te twijfelen of het wel verstandig was om tot daar te rijden.

Ik doe het toch, de rode zone bevindt zich immers in Noord-Italië en (nog) niet hier. Het zal allemaal wel onder controle blijven denk ik. Dus ik ga, ik ben niet bang.

Alles verandert in sneltempo

Die week begint er vanalles te veranderen: een collega op het werk is naar het carnaval in Venetië geweest en wordt gevraagd thuis te blijven. Ook Veneto is namelijk een rode zone. Er is een vergadering met de bedrijfsdokter. Mijn collega dient twee weken thuis te blijven om de rest van het bedrijf te beschermen.

We worden geïnformeerd: handen vaak wassen en ontsmetten, papiermandjes elke avond legen, toetsenbord en bureau elke avond netjes opruimen en reinigen. De school blijft ondertussen nog open.

Mijn man werkt in een hotel in Tavarnelle Val di Pesa (Chiantistreek) en werkt met veel agenten uit Noord-Italië. De annuleringen beginnen binnen te komen. Hij werkt nog 3 dagen op 7. De gebruikelijke 2 vrije dagen blijven maar nu worden ook de zaterdag en zondag vakantiedagen want in het weekend is er geen toerisme meer.

Enkele dagen later sluiten de scholen en de universiteit. Het platform om online lessen te geven, moet opgebouwd worden en komt traag op gang. Dat is ondertussen al bijgeschaafd en steeds meer professoren maken er gebruik van, voor de rest huiswerk online.

De dagen zijn goed gevuld. Na de les keuvelen ze nog wat verder op het lessen platform, het is hun moment om even allemaal samen te zijn. Mijn zoon Matteo was net sedert een maand een master begonnen en die heeft voornamelijk individuele studie nu.

Coronavirus Toscane

De ganse familie bij het afstudeerfeest van Matteo

Alles valt in het water voor mijn dochter Matilde: de schoolreis naar Napels, een stage van drie weken naar Berlijn, een familievakantie die volgende week zou plaatsvinden, verjaardagen. Het is het jaar dat ze 18 wordt en de tranen lopen over haar wangen als ze de gedroomde 18de verjaardag van haar vriendin Chiara via FaceTime moet volgen. Geen feest en een geplande verrassing voor haar kan ook niet doorgaan.

Matilde heeft een liefje die ze ook niet meer kan ontmoeten. Ik leg haar uit dat ook ik en haar papà elkaar soms zes weken niet zagen. Haar lievelingspoes die zo een troost kon wezen in deze periode, vinden we dood voor onze oprit. Het zijn geen makkelijke momenten.

videochatten met vrienden is een gewoonte geworden voor dochter Matilde

Hotel van mijn man sluit en ik moet vakantiedagen opnemen

Het hotel waar mijn man werkt, sluiten ze ondertussen. We gaan dat weekend even de stad Firenze in want mijn man wil het met eigen ogen zien hoe leeg Firenze is. Hij schudt het hoofd, het toerisme is compleet dood.

Ik werk op de exportafdeling van een bedrijf dat stoffen verkoopt. Twee weken geleden werd een andere collega een week op verlof gezet en viel alles op mijn schouders. We zouden allemaal wat verlof moeten opnemen want er werd verwacht dat het werk zou dalen en we gebruik zouden moeten maken van de werkloosheidsuitkering. Eerst moest ons verlof op.

Deze week bleef nog iemand op de boekhouding, iemand in het magazijn en ikzelf op de exportafdeling en ik kreeg er ook Italië bij. Ik verdroeg dit alles om zoveel mogelijk verlof te sparen. Als dit alles voorbij is, wil ik immers 3 dagen naar België om mijn ouders te zien. Dat is mijn grootste angst : niet kunnen gaan nu in een noodsituatie.

Ondertussen is er sedert 10 maart een lockdown in Italië. De Italiaanse winkels begonnen geleidelijk aan te sluiten, nog voor de lockdown, de bestellingen werden steeds minder. Ik raadde mijn grootste buitenlandse klanten aan stock op te slaan. We wisten namelijk niet wat er zou gebeuren.

Ik zag het werk dag na dag verminderen: eerst Frankrijk, België en dan Spanje. Ik had mijn handen vol want weggestuurde goederen bleven in de depot van de koerier liggen daar ze de klanten met gesloten deuren vonden. Ik werkte met een maskertje en handschoenen maar voelde me toch niet 100 procent veilig.

Dagelijks verslag op Facebook

Ik heb in de laatste twee weken dagelijks een soort verslag uitgebracht op Facebook om mijn ‘Belgische’ followers attent te maken op het gevaar en aan te tonen wat er hier dagelijks gebeurt. De kranten vertellen zoveel leugens over Italië. Bij mijn eigen familie in België dringt het niet door. Mijn zus is naar Tenerife geweest op vakantie en ik dring er op aan dat ze elkaar niet zien voor een tijdje, maar er wordt niet naar mij geluisterd.

Ondertussen weten ze wel beter, het regent telefoontjes bij mijn ouders of ik het goed stel. Vrienden van vroeger bellen me op of schrijven: we denken veel aan je.

En ja we stellen het goed. We hebben met veel frustratie en grote financiële inspanningen 10 jaar geleden een agrarisch gebouwtje in een wijngaard van mijn schoonouders verbouwd. Een droom die soms ook wel eens een nachtmerrie was of is… werk, kinderen die studeren, het is niet makkelijk om alles in goede touwtjes te houden.

Coronavirus Toscane

Verse pizza maken tijdens de quarantaine

We hebben ons de laatste 10 jaar veel ontzegd, maar nu is dit huis in deze moeilijke tijd een zegen. Ik mag er niet aan denken in een appartement opgesloten te zitten. Ik heb nog veel werk buiten te doen gedurende de volgende weken van de quarantaine, zal zelfs tijd tekort komen.

Ik probeer er ook wat van te genieten: beetje zonnen, buiten eten, beetje gym. Het ergste is naar de supermarkt gaan en in een lange rij staan. Tot nu toe is mijn man steeds geweest. Dus heb ik deze morgen een andere strategie geprobeerd: geen supermarkt maar wel de plaatselijke markt, de melkboer en een drogist, plus een kleine doe-het-zelf-zaak.

Viel al bij al allemaal goed mee qua wachttijd. Wat me enorm opviel: de anders zo luidruchtige Italianen die ‘in een rij staan’ niet kennen, stonden mooi in een rij met 1,5 mt afstand en waren stil.

Ik ben in deze 14 dagen drie maal het huis uit geweest : voor een vaccin voor mijn dochter, voor een wandeling in de olijfboomgaard in de buurt van mijn huis, naar de markt om boodschappen te halen. Ik krijg er de kriebels van dat document in te vullen dat de reden aangeeft waarom je op pad bent en wil zeker geen onnodige risico’s voor de gezondheid lopen of heb geen zin om een boete van 260 euro te betalen omdat ik een winkel bezoek in een andere gemeente.

Ja Premier Conte heeft ons beetje per beetje een lepeltje bittere siroop gegeven en ons de totale vrijheid ontnomen. Dat kon waarschijnlijk ook niet anders want alle besmette patiënten tesamen op hetzelfde moment opnemen in de klinieken zou teveel geweest zijn. Dat kunen het personeel en de klinieken niet aan.

Hoe zal de toekomst er uit zien?

Hopelijk komen we hier goed uit en ook snel, hoewel ik mijn twijfels heb. Nadien zal alles anders zijn: er zal ongetwijfeld personeel afgedankt worden, mijn man zal misschien wel zijn werk verliezen. Wie zal er deze zomer naar Italië met vakantie komen???

Persoonlijk wil ik er niet wakker van liggen. Het belangrijkste is nu gezond te blijven, thuis te blijven en nadien zien we wel. Ik verveel me niet en vul mijn dagen met dingen die ik anders bijna nooit doe: lezen, gezelschapspelletjes spelen, karweitjes, gym, pizza maken.

tijd voor een spelletje mastermind tijdens de quarantaine

Ik geniet ook meer van de familie. We hebben een druk leven: op zondag werkt mijn man gewoonlijk, mijn zoon voetbalt, is zelf ook trainer van de junioren. Nu tafelen we laat en genieten van een bbq en een lekkere fles wijn. Je bekijkt alles veel kalmer en met andere ogen op dit moment. Elke dag steek ik een centje in de spaarpot van mijn dochter als een opkikkertje om na deze nare periode iets voor zichzelf te kopen.

Met zijn allen samen buiten tafelen tijdens de quarantaine